Uzun zamandır sol kırması hastalığına tutulmuş (yakalanmış mı demeliydim) bizim mahallenin kitap eklerine dokunmama sözü vermiş ve onların bizim mahallenin salyangozcu imamları olmalarını anlayışla karşılamıştım ki buraya kadar her şey normal. Fakat bizim mahalleden bir gazetede Hüseyin Akın’ın, Alevi dedesi olduğunu gururla söyleyen Haydar Ergülen ile yaptığı bol sosyalizm propagandası kokan röportaj -hem de gazetenin düşünce sayfasında- olay yerinde kobay haline gelen ‘salyangozcu imamlar’ın gündeminin bir hayli trajik olduğunu göstermeye yetti.

Sözü edilen gazetede röportaj tam sayfa halinde çıkmıştı. Salyangozcu imamlar müslüman mahallesinde “görevi ötekine bırakmadan” hizmete devam ediyorlardı.
Eleştirdiğim, solcu biriyle yapılan röportaj asla değildi. Asıl mesele bizim kendi sayfalarımızdan ötekine propaganda yaptırırken acaba başka yerlerde kendimize bir “alan” mı açıyorduk? Şirinlik yaptığımız kesindi zaten..
Aslında kaygım çok anlamsızdı. çünkü bundan birkaç hafta önce de bizim mahallenin bir edebiyat vakfı, bütün kitaplarında pornografik ifadeler kullanan A. Kulin’in Veda isimli romanına (ki bu romanda da erotizm doruk noktadadır) ödül vermişti. Yine A. Kulin bir vakfımızda bu romanı üzerine konuşmuştu. İslami kesimin salyangozcu imamlarına bu hanımı yine bu köşeden tanıtmış ve müslümanlar hakkında neler söylediğini vermiştik.
‘Bu mahallenin imamı’ demişken aklıma “dincilikten para kazanan şairler” de geliyor. Ateistler için din kültürü kitabı yazanlardan -bu arkadaş semtlere göre dualar kitabı da yazmıştı- neden çok tutarlı davranışlar beklediğim sorusu ise başka bir yazı konusu. H. Ergülen röportajı bunların yanında galiba hafif bile kalıyor.